Historia Virtuale në kundershtim më shkencen Universale

 Kujdes ju  lutemi, që të mbeshtesim  të  gjithë së  bashku të dhënat  e nxjerrura  mbi  bazat  shkencore   Universale  ! 

Faleminderit !

Kronologjia e parahistorisë  së Europes:

Periudha 8 300  Para   Krishti 

Në  Europë pasi   terhiqen akullnajat e  mdhaja, shpalosen zona  të mdhaja në  ultësina   të vershueshme  ku  flora  dhe  fauna  gjejnë  një lulzim  të volitshëm  ku edhe  banoret  e   kanë  atur  shumë   lehtë qe  të furniohen e   ketë  begati.

7500 Para Krishti
Ngritja  e  ujërave   bëjnë  ndarjen e  kontinentit  të  Europes   nga  ishulli i Britanisë   së Madhe.

7150 Para  Krishti

Prej 13 000 para   Krishti Deti i Zi ishte   një  Liqe i  madh i  cili   gradualishtë  thahej, që  ishte  100  metra  nën   nivelin e  Mesdheut,  njashtu  si  sot  që   është  Deti i Vdekur,  mirëpo  kah  fundi i  epokes  së shkrirjes së  akullnajave   niveli i   ujit  ngritet  për  120  metra, dhe në  vitin  7150 para  Krishti, deti   Mesdhe u  zgjërua dhe  kaperceu pragun e   grykes  së  Bosforit,  keshqë  mbrenda  dy   vitesh liqeni(Deti Zi)  u  egalizua   me detin Medhe.

Në  Laponië, në veri  të   Suedisë, grupe  te   njerëzve  gjuetar  dalin   në  siperfaqe:  te  ardhur   nga  Lindja perendimi  dhe  Jugu.

6500 para  Krishti,
Në  Afriken e  Veriut   dhe Sahara bëhën  zbutjet  e  kafshëve   shtëpiake nga  banorët   vëndas.

Në Shqipëri zbulohet ferma më e vjetër në Europë, 6500-vjeçare !

Studiuesit e Universitetit të Cincinnati në SHBA pretendojnë se kanë zbuluar në Shqipëri fermën më të vjetër në Europë, që nga epoka e paleolitit.

Lajmi ka bërë bujë të madhe ndër qarqet e shkencëtarëve, pasi sipas tyre informacionet që ata dispononin nuk ishin të mjaftueshme për të vërtetuar hipoteza apo disa fakte të vobekta të zbuluara deri më sot, në gjithë Europën.
Pronësorja e universitetit, Susan Allen deklaron: “Ka pasur vërtet një hendek të madh në dokumentimin e periudhës së hershme neolitike jo vetëm në Shqipëri, por edhe në mbarë rajonin.

Zbulimi tregon se në Vashtëmi, në juglindje të Shqipërisë, ishte një nga fermat e para, rreth 6500 vjet përpara Krishtit”.
Gjithmonë sipas studiuesve amerikanë, hulumtimet kryesisht zakonisht në rajone të pasura me drithëra.

Në studimet e tyre të kryera në Vashtëmi, rezultoi se në rajon baza e bujqësisë ishin drithërat, kështu aty gjendeshin këto llojë kafshësh si derra, dhi e dhen, por edhe kaproll, derr të egër, lepur, disa lloje peshku, etj./albosberver.

Në  Milienumin e  IV-të  para Krishti, në   Europen qendrore fillon   epoka  e kultures  së   Lepenski  Vir, në te  dy   anët  e Danubit, tek   gryka  e portave te   hekurta, në  një  fshat  më nja  100  njerëz  në  vetëm  22  shtëpi. 
Në  Kretë në  vendin e  quajtur  Knosos  zhvillohet një  qënder   Neolitike.

-5 200  Para  Krishti,  

agrikultoret e  parë  paraqiten në  Europë  dhe  perhapen në   drejtim  të Holandes.
Ata  prodhojnê  një   keramik karakteristike  dekorative  më shpulla  të  prera.

 4500  para Krishti në   Europen lindore  zhvillohet  teknika  e   bakrit të  shkrirë  në   kalllupe  qe  shkrihej nê   një  temperatur  të   lartë nga  rrëshiqi.
Paraqiten  sepultura  të   pasura, sidomos  ato  në  Varna  në Bullgari,  ku  ne  varreza  shohim   detaje  tjera  prestigjioze.4500  para Krishti  këtu  në  Varna  Bullgari,  paraqitet  një  civilizim   misterioz, pra  ky   civilizim shtrihej   brigjeve  të liqenit afër   Detit  të Zi, afër   Varnes, ku ky  civilizim   njohi  në  zhvillim  të   lartë,  të  pa  parë  për   epoken.
Së pari gjejmi ketu   qypa  të   mrekullueshëm, idol  nga  ashti  e  guri si   dhe vegla  nga  bakri.  Pastaj  një  kilometer   më  tej  jo  largë  Varnës, pêr  herê  tê   parê  janê  punuar   gjësende  prej  ari, mê   të vjetrat   të  zbuluara   deri  më  sot.
Këto objekte  janë  punuar në  mes  të, 

4600 para krishti  e  4200,  në  brigjet   detit   tê Zi,  shumë  kohë   para  Piramidave të  Egjiptasëve  dhe   civilizimit të  Mesopotamisë, Shumica   e ktyre  varrezave  janê   te paisura  mê   diademe  të pasuar  nga   ari  dhe  gjesende   tjera  dekorative, rruza   të persosura si  dhe   maje të shtizave  nga   bakri si  dhe  keramika  mjaftë  bukur  të   dekoruara. Janë gjetur  edhe  guaca tê detit,  çka  tregonse  ka  patur   marrdhenje  tregtare   me  onat  e jugut  te   Mesdheut. 
Nê  regjionin e   poshtëm  të  Danubit,  shtazet  pêr  terhjekjen  e pendes për  têë  lavruar  janë  gjetur në   shumë  vende.
Poashtu në Rudna  Glava  është  gjetur   miniera e  parë e  bakri   në  botë.
 

3800 para  Krishti,  fshatrat  e parë  të   fortifikuara  ne  europen   perendimore,

3650  para  Kriishti, në   Rusi  janë  gjetur  në   varreza  funerare   karrocat  e  para  tê   terhequra  nga kiet.

Në  Milienumin e II-të   ngriten  monumentet   megalitike  te   Karnakut  në  perendim   të  Francës.

3200  para krishti  në   Hungari hasim   karrocen e  bujqëve. 

3500 Para  Krishti,

Vala e  parë e Indo   Europianëve në  Skandinavië.

2900  Para Krishti, 

Njohim Mikenen dhe  Trojën.

Migracionet  karriene  në Qipro

Invazioni i  një  populli  Anatolien në kretë, qe   e bëjnë  të njohur   civilizimin Minoenë.  Ishte  nje  popull   paqêsor  deh  i   fuqishëm.

2800  para krishti, fillon  ndertimi i Stonhengjit   në Angli.

Burimi EuroAtllas;

 Qytetrimi i vjetër  Europian i Vinçes

Nga: PhilipCoppens: Europa e vjetër 

Burimi: http://www.philipcoppens.com/

Para qytetrimit Sumerë, qytetrimit të Kretës apo Maltës, ishte "Europa e vjetër", apo kultura e Vinçes, një harresë mbi të gjitha se sa një zhdukje e civilizimit që është origjina e vertetë e shumicës së civilizimeve tona te lashta.

Para qytetrimit Sumerë, qytetrimit të Kretës apo Maltës, ishte "Evropa e vjetër", apo kultura e Vinçes, një harresë mbi të gjitha se sa një zhdukje e civilizimit që është origjina e vertetë e shumicës së civilizimeve tona te lashta.

Ka civilizime të humbura dhe civilizime të harruara.

Që nga 6 mivjeçari deri tek mijëvjeçari 3-të para krishti, qytetrimi i ashtu-quajtur "kultura e Vinçës" që shtrihët disa kilometra përgjatë Danubit, në vendin që është tani Serbia, Rumania, Bullgaria dhe Republika e Maqedonisë që lanë gjurmë kudo në Ballkan, si dhe pjesë e tjera të Evropës Qendrore dhe Azinë e Vogël, dhe madje edhe në Evropën Perëndimore.

Pak,ose fare nuk kanë dëgjuar deri sot për këtë kulturë, por kanë par disa objekte të kësaj kulture. Për disa, keto janë të ngjajshme më statujat famëkeqe te gjetura në Sumeri, Mezopotami, ku autorë të tillë si Zecharia Sitchin kanë etiketuar si statuja "të huaja", jashtëtoksore, duke parë se forma e këtyre krijesave të çuditshme nuk mund të konsiderohen si rrjedh tipike e njeriut.

Pra, pse është fshehur apo janë parë vetëm nga pakë studiues keto statueja ?

Personi më përgjegjës për izolimin e kulturës Vinçes ishte autoriteti i të madhit Vere Gordon Childe (1892-1957). Ai ishte një sintetizues i gjetjeve të ndryshme arkeologjike dhe u përpoq për të krijuar një kornizë që përfshin çdo gjë për të krijuar një grup si "Revolucioni neolitikut" dhe "Revolucioni urban". Në përmbledhje të tij, ai e pa kulturën Vinçes si një pajisje kulturore i ndikuar më forcat më te "civilizuara".

Pra nga pozicioni i tij dogmatik dhe me ndikime të ndryshme, kultura e Vinçës ka marrë pak vëmendje nga studiuesit. Fillimisht, interes në shenjat e gjetura në qeramikë ka gjeneruar interes në disa qarqe akademike, por të vyshkura tani prej udhzimeve nga Childes.

Interesi u rigjallë në vitet 1960 (pas vdekjes së Childe), kryesisht për shkak të një zbulim të ri të bërë në 1961 nga Dr N. Vlassa, gjatë gërmimit në rrnojat e Transilvanisë në tartarië, pjesë e kulturës Vinçës. Në mesin e sendeve të ndryshme gjetën edhe tre pllaka argjilore, të cilat ai i ka analizuar me metodën e radiokarbonit, qe ishte metoda më e re për analizimin e vjetërsisë. keto pllaka nga argjila u kthyen me keto rezultate; janë të vjetra 4000 vite para Krishtit ! Mirëpo filloi kritika mënjëherë; Kritikët e metodologjisë së re për të argumentuar këtë vjetersi më anen e Radiokarbonit ata thanë se ky rezultat është i gabuar !

Si mund të jetë ky shkrim aqë i vjetër?

Tradicionalisht, vendëbanimi sumerianë në Uruk ishte e datuar për 3500-3200 para Krishtit, kurse Zbulimi i Dr. Vlashes ishte fillimisht një konfirmim më tej se "kultura e Vinçes" kishte ngjashmëri të fortë me kulturen Sumere. Të gjithë ranë dakord se Sumerët kishin ndikuar në kulturën e Vinçes (dhe vendin e quajtur Tartari), e cila është caktuar një datë e perafert rreth 2900-2600 para krishti, sipas kesaj metodologjiie tradicionale krahasuese, e cila mbështet në logjikën e arkeologëve, në vend se t'iu zbatoheshin provave të forta shkencore).

Por, nëse rezultatet e karbonit do ishin të saktëta pêr këtë zbulim në Tartari qe datojnë 4000 vite para krishtit, që do të thoshte se kultura e Vinçes ishte më e vjetër se Sumere ose Sumerët ishin të paktën një Mijëvjeçar më shumë se arkeologët e kishin marrë më parë këtë datim si më të vjetrin në botë.

Gjithsesi, në këtë rast, ose arkeologjia do të jetë në një gjendje të druajtje të plotë dhe se arkeologët të gjitha ose një pjesë e tyre do të jen në drejtime të gabuara deri me tani. Këtu; Kjo ishte Arsyeja pse Radiokarboni u sulmua, në vend që thjesht te shqyrtoheshin idetë e gabuara.

Nuk ka asnjë debat në lidhje me të: objektet e kulturës së Vinçës dhe të Sumerëve janë shumë të ngjajshme. Dhe kjo nuk është vetëm duke u nisur nga qeramika dhe objekte tjera: ata ndajnë një shkrim që duket shumë i ngjashëm. Në fakt, pak interes është shfaqur për kulturën e Vinçes para 1960-tes, e tera sillej rreth ketij mbishkrimi. Zbulimi i Vlashes dukej vetëm se konfirmonte këtë përfundim, ai gjithashtu një herë tha se shkrimi i gjetur ka qenë i ndikuar nga Lindja e Mesme.

Te gjithë pra, përfshirë edhe Sinclair Hood dhe Adam Falkenstein, ranë dakord që të dy shkrimet janë të lidhura mes tyre, mirëpo Hood pa një lidhje tjetër, me të Kretës.

Së fundi, dijetari hungarez Janosh Makkay tha se "origjina e piktogrameve të Tartarisë janë më origjinë Mesopotamiane dhe nuk ka dyshim."

Por kur kultura e Vinçes paraprihet papritur nga kultura Sumere, kjo tezë nuk mund të ruhet, sepse e gjithë korniza arkeologjike do të prishej, të vendosura kryesisht nga Çajld dhe kolegët e tij.

Kështu që tani që të dy mbishkrimet e Tartarisë studiohen si të pavarur nga ato Sumere.

Sigurisht, ne duhet të pyesim veten nëse kjo është vetëm një përpjekje tjetër për të ruajtur reputacionin dhe në qoftë se në dekadat e ardhshme, pozita në fund do të kthehet, që do të thotë se kultura e Vinçes është me të vërtetë origjina e civilizimit Sumerian, nje sugjerim i tillë do ishte teper i shpejtë për momentin.

Edhe njëhere te pyesim; Cila është kultura e Vinçës?

Në vitin 1908, ketu në këtë fshat të vogël buz Danubit më emrin Vinça, që gjinet 14 kilometra nga Beogradi, u zbuluan vendbanime më të rëndësishme prehistorike të neolitikut në Evropë. Zbulimi u bë nga një ekip i kryesuar nga Z. Miloje Vasiç, i cili dilte nga shkolla e parë e arkeologëve në Serbi.

Vinça është gërmuar në mes të 1918 dhe 1934 dhe është shpallur si një qytetërim në vet: një qytetërim iharruar, ku Marija Gimbutas e quajti më vonë "Evropa e vjetër".

Që në fillim të mijëvjeçarit të 6 para krishtit, tre milenar para dinastisë Egjiptiane, kultura e Vinçës ishte tashmë një qytetërim autentik.

Po, pra ishte një qytetërim i përbërë nga shtëpi, qytet tipik me shtepi komplekse me dhoma arkitektonike, ndërtuar prej druri që ishin mbuluar në baltë. keto shtëpi përgjatë rrugëve, e bëjnë qytetrimin parë të Vinçes në Evropë, por edhe më i vjetër se sa qytetet e Mesopotamisë dhe Egjiptit. Dhe qyteti i Vinçes në vetvete ishte një nga disa qytete, me të tjerët si Potporanj, Selevaçi, dhe Ploçnik Predionica etj...

Maria Gimbutas arriti në përfundimin se "në mijëvjeçarin e katert dhe fillimi i pestë, në Evropën Qendrore dhe Lindore, evropianët e Vjetër kishin qytete me dendësi popullsie të lartë, kishin banesa e tempuj shumë-katëshe , kishin një shkrim të shenjtë, shtëpitë e medhaja me katër apo pesë dhoma te mveshura mê poçari profesionale si objekte prej bakrit dhe arit, artizanët prodhonin një sërë të produkteve të sofistikuara. Një rrjet e rrugëve tregtare kishte ekzistuar që artikujt e prodhura si qelqi i vullkanit, obsideni mermeri, bakri, kripa, që qarkullonin permes kesaj rrugës më qindra kilometra të gjatë. "

Gjithçka mbi "Evropen e vjetër" është në fakt më shumë se në çdo vend tjetër si edhe në Lindjen e Mesme.

Ti kthehemi shkrimit te tyre.

Gimbutas kishte një të shkojnë në duke u përpjekur për të përkthyer dhe ai e quajti "gjuha e perëndeshë." Ajo e bazon punën e saj në atë të Shan Winn, i cili përfundoi katalogun më të madh të shenjave të Vinçës deri më sot. Kjo zvogëlon numrin e shenjave në 210, duke treguar se shumica e shenjave janë të përbërë nga vija e drejtë dhe janë të drejtë në formë. Vetëm një pakicë kishte linja të lakuara, te cilat ndoshta ishin shenuar për shkak të vështirësisë së kurbës së skulpturës në sipërfaqe nga balta. Në një përmbledhje të fundit, ajo arriti në përfundimin se të gjitha shenjat e Vinçës që u gjetën janë të bazuara në pesë shenjat kryesore:

- Një vijë të drejtë;

- Dy linja që ndërpriten në qendër;

- Dy linjat që ndërpriten në një fund;

- Një pikë;

- Një linjë e lakuar.

Winn, megjithatë, nuk ka përfshirë këtë shkrim, pasi edhe shembujt më komplekse nuk ishin tekste, dhe është emërtuar kështu më emrin si; "para-shkrim", edhe pse më vonë, thotë Gimbutas, ishte me të vërtetë "një shkrim". Megjithatë, të gjithë janë dakord se teksti i shkruar ishte shumë i shkurtër në gjatësi me një histori apo një llogari të një ngjarje historike.

Çfarë ishte ajo?

Në Sumer, zhvillimi i shkrimit mbështetët mbi faktorët ekonomikë, të cilat kërkonin "mbajtjen llogarive". Për kulturën e Vinçës, origjina e shenjave të tilla te gjetura deri më sot tregojnë njohuri rreth rrjedhimit te konsideratatave fetare dhe jo praktike. Me pak fjalë, vija të gjata te ktyre shenjave tregon se behej fjalë për ndonjë lloj formule magjike.

Kultura e Vinçes na mëson se ketu ishin te njohura edhe mineralet. Mendohej deri vonë se minieralet ishin të njohura, jo të para-4000 vite para krishti, edhe pse në vitet e fundit, shembuj tjerë kanë treguar se ishin të njohura edhe para 7000 vjete, keto u zbuluan në minieren e bakrit në Rudna Glava, 140 km në lindje të Beogradit, është të paktën 7000 vjet dhe kishte puset vertikale, të thella deri njëzet metra dhe në kohën e zbulimit të kesaj miniere ishte përsëri shumë e diskutueshme kjo egzistenc e miniere aqë të vjetër.

Një dritë e re ka lindur së fundi në "Europen e vjetër", në nëntor 2007, kur u njoftua se gërmimet në një vendbanim të lashtë në jug të Serbisë kishte zbuluar praninë e një furre të përdorura për shkrirjen e metaleve. Furrë e kishte mjete në atë: një daltë dhe çekan bakrit me dy koka dhe sëpatë. Më e rëndësishmja, disa objekte metalike të cilat janë bërë këtu, u gjetën në vend.

Gërmimet kanë zbuluar edhe një seri e statujave. Arkeologu Julka Kuzmanoviç-Cvetkoviq theksoi se "sipas figurines kemi gjetur, gra të reja u veshur bukur, si vajzat e sotme në krye të shkurtër dhe funde mini, dhe të veshur rrathë rreth armët e tyre. "

Fis që kanë jetuar në mes të anonim 5400 dhe 4700 para erës sonë në vendin e 120-hektarësh në atë që është tani e di Plocnik tregti, artizanale, artit dhe metalurgjisë. Gërmimet gjithashtu siguroi një kuptim më të mirë të vjetër Evropa: për shembull, në afërsi të vendbanimit, një termike mund të jetë dëshmi e spa vjetër në Evropë. Homes për soba dhe kishte vrima të veçanta për plehra, ndërsa të vdekurit u varrosën në një varrezë të rregullt. Njerëzit flinin në Mats leshi dhe lesh, bëri rroba të, liri, leshi dhe lëkurë, dhe të kafshëve të mbajtura. Komuniteti ishte gjithashtu veçanërisht dua të objekteve të fëmijëve që ishin gjetur lodra përfshirë të tilla si kafshët dhe trondit nga balta, dhe të vogla, pots projektuar clumsily bërë sa duket nga fëmijët në pushimin.

Një dritë e re ka shkelqyer së fundi në "Europen e vjetër", në nëntor 2007, kur u njoftua se gërmimet në një vendbanim të lashtë në jug të Serbisë kishin zbuluar praninë e një furre të përdorur për shkrirjen e metaleve. Në këtë furrë janë gjetur mjete të ndryshme: një daltë dhe çekan prej bakrit me dy koka dhe një sëpatë. Më e rëndësishmja është se keto objekte metalike te gjthat janë bërë këtu në këtë furrë.

Gërmimet kanë zbuluar edhe një seri të madhe të statujave. Arkeologu Julka Kuzmanoviç-Cvetkoviq theksoi se "sipas figurinave, kemi gjetur gra të reja te veshura bukur, si vajzat e sotme që mbajnë mini-funde, dhe më bylyzykë në krahët e tyre.

Fisi i kësaj kolonie të panjohur që kanë jetuar në mes të 5400 dhe 4700 para erës sonë në një siperfaqe prej më se 120-hektarësh në atë që është zbuluar deri më tani në Ploçnikë, e njihnin tregtinë artizanale artin dhe metalurgjinë. Gërmimet gjithashtu siguroi në një kuptim më të mirë të Evropes së lashtë: për shembull, në afërsi të vendbanimit, është zbuluar burim termal, mund të jetë dëshmi e një stacioni termal më të vjetër në Evropë. Shtepit ishin të pajisura më stufa dhe kishte vrima të veçanta për plehra, ndërsa të vdekurit i varrosnin në një varrezë të rregullt. Njerëzit flinin në dyshek të bërë prej leshit të deleve, bënin dhe veshjet tjera, rroba nga lini si dhe nga lëkura të kafshëve të mbajtura. Komuniteti ishte gjithashtu veçanërisht i pasionuar pas objekteve të fëmijëve, janë gjetur lodra të tilla ku reprezentonin kafshë të vogla të punuara nga balta, projektuar ndoshta nga fëmijët në pushimore të tyre ?

Ketu pra shohim vetëm këta dy shembuj të cilat deshmojnë pêr civilizimin e lashtë mijvjeçar të Evropës së Vjetër mijëra vjet përpara civilizimeve te fqinjëve të saj. Pra, Evropa e vjetër është një kulturë e harruar, ashtu si dhe e ka thënë Richard Rudgeley: "Evropa e vjetër ishte paraardhëse e zhvillimit kulturor dhe shkalles së një civilizimit të persosur në lashtësi, në vend se të ishte humbur në valët me ndonjë ngjarje kataklizmike apo gjeologjike, ky civilizim humbi nga valët e fiseve pushtuese te ardhura nga Lindja. Rudgeley argumenton më tej se kur përballemi me "pamjet e papritura të civilizimit të Sumerëve dhe gjetkë, ai thotê se ne nuk duhet të shikojmë tek qytetërimet jashtë toksore apo Atlantët, por të një civilizimit të"Evropës së Vjetër", një civilizim të cilin bota duket se e ka injorua deri me sot, dhe ne vetëm mund te pyesim vetën pse ?

Qytetërimi Sumerianë ishte i përcaktuar në kultivimin e bimëve dhe në zbutjen e kafshëve shtepiake, njerëzit të cilët jetojnin një jetë të ulët në masa të mëdhaja, sidomos në fshatra apo qytete, me një lloj autoriteti qendror. Me këtë përkufizim të qytetërimit, është e qartë se ky qytetrim nuk ka filluar në Sumer, por në Evropën e Vjetër. Evropa e vjetër ishte një kulturë neolitike, e cila mvarej nga bujqësia dhe mbarështimit të kafshëve shtëpiake. Kafshët më të zakonshme në familje ishin bagëti, dhi edhe pse të vogla, si dhe delet dhe derrat kanë qenë gjithashtu të shumta. Ata kultivuan edhe lloje të grurit më pjellor nga parahistoria që kishte edhe një ekonomi të tregut: një tepricë të produkteve e ka çuar në rritjen e tregtisë me vendet fqinje, të cilat furnizohen xham vullkanik, kripë ose më gjë sedne dekorative.

Në fakt, ata nuk ishin me të vërtetë një " qytetrim neolitike" por ata ishin edhe më përpara kohës së tyre në rajonin e Bela Vodes dhe Rudna Glava në si dhe në shpellat natyrale, pra banorët e Vinçës erdhen në kontakt me minerale bakri që ata kishin filluar ti japin formen me zjarr, fillimisht vetëm për objekte dekorative (rruaza dhe rrathë). Ata ishin më tepër të "Epokës së Bronzit" se sa të "Epokes së Gurit" kur në të njëjten kohë, pjesa tjetër e Evropës dhe e Lindjes së Mesme, nuk ishte hy ende as në "Epokën e qytetërimit të Gurit."

Një shkencëtare, tashmë e njohur, Marija Gimbutas, theksoi rëndësinë e lashtësisë së kësaj Evropës së Vjetër, aq shumë sa që e konsideron atë europ të dikurshme të ketë shkuar shumë larg. Ajo interpreton se ky qytetërim i vjetër i Evropës si të Perendeshave, një koncept që ka marrur një jetë ne vete në industrinë moderne të Epokes së Re, e cila shtrihet përtej ktyre kufijve të saj. Gimbutas vetë mund të kishte imagjinuar. Bernard Wailes tha se si Gimbutas ishte "jashtëzakonisht e ditur, por jo edhe aq të mira në analizën kritike ... Ajo mbledh të gjitha të dhënat, atëherë hedhet në përfundim, pa ndonjë argument të ndërhyjës ... Shumica prej nesh kanë tendencë për të thëne; oh Perëndia ime, këtu vjenë Marija përsëri ". Por të gjithë janë dakord se themelet e saj janë të ngurta, dhe kjo është ajo që ne ndërtojmë.

Gimbutas e daton qytetërimin e Vjetër të Evropës para 6500 vitesh ose 3500-3200 para krishti. Mirëpo pastaj i tërë rajoni u muar nga pushtuesit Indo-evropianë. Vendasit mund të bënin dy gjëra: të qëndrojnë në vendin e tyre dhe të pajtohën nga mësuesit të ri, ose të emigrojnë në kërkim të tokave të reja. Duket se njerëzit e "Europes së vjetër" kanë zgjedhur: disa shkuan në kërkim të një strehë në jug, në brigjet e detit Egje, dhe më gjerë. Harald Haarmann ka identifikuar si përgjegjëje të rritjes së kulturës se ashtu-quajtur të Cyclades dhe Kretës, pra civilizimit Egjeanë ku kolonët e ri arrijtën rreth 3200 para krishti.

Sipas mendimit të Marija Gimbutas, dallimi në mes të Evropës së Vjetër dhe indo-evropianëve ishte më tepër se ardhja e një pushtuesi tjetër. Në interpretimet e saja, Evropa e Vjetër ishte paqësore, kurse Indo-Europianët ishin meshkuj dhe luftëtar.

Sot, nëpërmjet objekteve të kulturës së Vinçës hap dritaret e muzeve të ndryshme, si më qeramika te bukura, të një niveli artistik dhe teknologjik që nuk përputhet nga kulturat e tjera për mijëvjeçarët e epokes së Neolitit fare.. Besohet se shkrimi i tyre kishte lindur e të shkruhet si shenjtë. Ashtu si në Kretë, ata ishin një komb paqësor, pallatet e Kretës nuk ishin të një cilësije mbrojtëse por zbukurimi.

Objektet nga kultura e Vinçës tregojnë gjithashtu se kishin një jetë të thellë shpirtërore. Objektet e kultit të përfshira nga figurinat e shumta, si dhe mbi enët e flijimit, antropomorfe dhe enët zomorfike. Kur vrejmi se numri i ktyre enëve dhe figurinave më shumë se 1000, e tejkalon numrin e përgjithshëm të figurinave të gjetura në rajonin e Egjeut e të Greqisë, ne vetëm mund të pyesim veten pse Evropa e vjetër nuk është e njohur sa duhet sot?

Jeta u shfaq në këto objekte, si për të personifikuar ciklin e lindjes dhe vdekjes së natyrës, me dëshirën e njeriut për të marrë simpatinë për hir te natyrës apo për të qetësuar mbijetesën.

I njëjti gabim është bërë edhe në Maltë, ku statuja te lashta prej disa brezave që janë interpretuar si statuja të "Nëna mbretnesh" ndërsa mendimtarët alternative si Joseph Ellul vuri në dukje se nuk kishte asgjë në mënyrë specifike femërore në lidhje me këto statuja, ata treguan permes ktyr figurinave një hyjni, që mund të jetë mashkull apo femër. Kohët e fundit, pikëpamjet e Ellul janë ndarë edhe nga ekspertë të tjerë në Maltë, si Dr.Caroline Malone, e cila argumentoi se, teoria e tempujve Malteze ishte ngritur si pjesë e një e një kulture më vlera të adhurimit të perëndeshës së tyre. Sipas tij, shoqëria malteze prehistorike ka qenë relativisht e qëndrueshëme, i perkiste një komuniteti bujqësore, duke jetuar në një ishull më një popullsi intensive, ku festonin ciklet e jetës, ritet e kalimit të tranzicionit në mes të fazave të ndryshme të jetës së tyre si dhe ndarjes nga jeta dhe ringjalljes, fertilitetit, paraardhësit, të gjitha në një kontekst kozmologjik, edhe më shumë se tek Evropa e Vjetër në Vinça.

Rreth 3200 para krishti,si e cekem kulturën e Evropës së vjetër e kanë bartur në Egje dhe Kretë. Sot egjeenet konsiderohen si origjina e civilizimit Minoan, por në një dimension që disa dijetarë kanë përfshirë në shkrimet e tyre mbi Minoanët, në vend që të zgjedhnin se në Kretë ishte një tjetër " çendër e civilizimit, Gimbutas thotë se "civilizimi që lulëzoi në Evropën qendrore midis 6500 dhe 3500 para krishti dhe 1450 në Kretë, gëzonte një periudhë të gjatë të jetës së qetë pa ndërprerje." Motive të tilla si gjarpër, ndërthurur me zogjë, bletë dhe flutura, me model të veçantë të sëpatave të dyfishta, keto shenja ngjajshmerije mund të gjenden edhe në Evropën e vjetër si keto në Kretë. Por prova më e mirë është në të shkruarit e Evropës së vjetër dhe Lineari i njohur i Kretës.

Gjithashtu është e qartë se kontaktet mes Sumerëve dhe Evropës së Vjetër ka ekzistuar qysh në kohën e kulturës së Ubaidit, të Eridu, vend që frymëzoi aq Sitshin në formulimin e tij të teorisë Annunaki dhe identifikimin e këtyre statujave si "Nephilim=Nefillim. Kultura Ubaid është përafërsisht 4500 BC dhe se ne nuk duhet ndoshta të shkojmi aqë larg sa të arrijmi në përfundimin më në fund se, Sumerët ishin fëmijët e Evropës së vjetër, ku të dy kulturat qartë njihnin njëri-tjetrin. Në të vërtetë, në vitet e fundit, objekte të vjetra evropiane janë zbuluar edhe në jug të Francës, duke sugjeruar se qytetërimi i Evropës së vjetër, jo vetëm që udhëtoi në Lindje, por edhe në Perëndim. Ndoshta ne duhet të njohim edhe qytetrimin meglitik Por jo, me sa duket, ende nuk kemi marrur guximin për ta rrotulluar këtë guri !

Hapja e  Bosforit, kataklizmi që  ndryshoj këtë  pjesë  të  Europes

 

Ju   lutemi,  lexojeni keto dy shkrime virtuale dhe  pastaj krahasoni, mendoj se   duht  te  kemi kujdes se ç'po ndodh  me  ne sot,   kemi dy  versione  të historisë, me  burime nga  shkenca Univrsale dhe versioni tjeter i   botës  Virtuale ! Falemnderit.

  ******************Peza********************

Pellazgët shpikën shkrimin dhe alfabetin e parë në botë ?

Huazuar nga  Kuriozitete & Enigma, jeudi 29 décembre 2011, 14:48 ·

Nga Luftulla PEZA dhe Liljana PEZA

"Në historinë e alfabetit si më i vjetër përmendet ai egjiptian, krijuar rreth vitit 2900 p.e.s. Nga ky më pas rrjedh alfabeti fenikas, i shekullit të 11 p.e.s., i cili kishte vetëm bashkëtingëlloret dhe ku zanoret nënkuptoheshin. Më pas nga fenikasit, shkruhet se alfabetin e morën grekët, e përmirësuan edhe me zanoret dhe prej tij rrodhi më pas alfabeti latin. Asnjë fjalë nuk thuhet mbi alfabetin pellazg, që përmendet shpesh nga autorët antikë.

Nga kërkimet tona të fundit mbi alfabetet, puna qëndron krejt ndryshe: njerëzit e parët që kanë shpikur dhe përdorur shkrimin dhe alfabetin për të shkruar gjuhën e tyre kanë qenë pellazgët dhe kjo, gjatë mijëvjeçarit të 6 p.e.s.*, për të cilën ka prova mjaft bindëse. Alfabet pellazg i kishte të dyja, zanoret dhe bashkëtingëlloret.

Në kulturën neolitike të Vinçës, që shtrihet në të gjithë Ballkanin gjatë mijëvjeçarit 6-5 p.e.s., janë ndeshur mbishkrime të lashta gjer tashmë të pavlerësuara nga ana gjuhësore."

Kreksi; *Së pari në  mivjeçarin e 6 -shtë para  eres sonë shkenca pellazgët i ka  gjetur  atje  në Anatoli  e kurrësesi  jo në  Gadishullin tonë, pra  këto të  dhëna  janë  të pa sakta  dhe duhet  të  kemi kujdes, nga vijnë  këto  burime.
Në këtë  periudh  është e njohur nga  shkenctarët  vetëm kultura e  Vinçes  e jo ajo pellazge, dhe nëse  keni burime, t'i sjellni ju  lutemi. 

Kreksi; Rreth 4500  para  krishti  Pellazgët  ende  nuk kishin ardhur  ne gadishullin tonë, dhe êshtë   gabim, nuk duhet  ti  ngatrrojmi epokat  e sidomos kulturen e Vonçes  më ardhjen e pellazgëve ne Gadishull shumë  më  vonë  nga Anatolia. Kreksi

      ******************************************************

Nga Peza;

Në figurat A dhe B tregohen një enë balte nga kjo kulturë me mbishkrimin e lashtë pellazg dhe një copë ene, që mban germën “M” të alfabetit. Shprehja: =IIIVIJV1=, e cila po të ndahet, bëhet: =III VIJ V 1=....? per mendimin tim nuk  perputhet  fare  as  menyra   leximit as  e deshifrimit..por duhet  te  ishte ndryshe; si  në Fig.B

Fig. A 

 Kreksi: Nga ana praktike  në asnjë mënyr  nuk arrihet  të  shkruhet asnjë shkrim në   këtë enë  më  këtë  form por  vetëm duke e permbysur enën si në  Fig. B

Këtu shkrimi është   mbrapsht, ashtu sikur  që shkruhet  edhe  lexohet,  në  këtë  rast  në  Fig. B,  ena  është  mbare por shkrimi  mbrapshtë, prandaj duhet  kthehet  ena   si në Fig. B

Fig.B

 

Kreksi; Lexues  të ndruar, në  këtë imazh  shohim njê shkrim  të lashtë  i    shkruar    në   mbrendësi të enës  i cili  sipas  mendimit tim lexohët kështu; 

Këtu  në  këtë figur  B shohim dy  figurat, shkrimi që  është  shkruar    mbi enë  lexohet kështu; 

=JAPIA  3= kuptojmi =SHTEPIA nr.3= =JAPIA=  duhet  të  ishte sumeriane, lexojeni shenimin   më sipër, kultura e Vinçes.   

Në gjuhën pellazge  = APIA = quhej shtëpia, kjo    është e ditur  nga  specialistet  pra  kurrsesi  këto shkrime as  këto  ene apo piktura nuk jane Pellazge sepse ata   nuk ishin ne kete   periudh  ende  ne Vinça,  vijnë  në gadishull 4500 vite   para krishti, pra  nese  kjo eshe  eshte e  shkruar  nga  pellazget, atehere  eshte e shkruar  rreth 4000 para krishti, sepse deri atehere ata  jetonin  ne  Anatoli,  dhe se  pellazget  nuk jane autokton siç e  citohet  ne  shkrimet dhe titullin e  ketij shenimi,  ku edhe atje në Anatoli shtëpis  pellazget  i  thonin =APIA=  pra   edhe  më  vonë  kur  u  vendosen pellazgët  në Italië, populli =Mezap= merr mesin e këtyre  trojeve  dhe quhet =MES+ APIA=  "vendet e mesme" , poashtu edhe për  =JAPIGjET=   marrin edhe  keta kete  emer  sipaq  vendit  ku ishin vendosur,  pra  ne  gjuhen  pellazgë   =apia= kuptonte edhe vendin edhe  shtepinë.  

Këtu  teprohet  edhe më origjinen e pellazgëve në këtë  interpretim,  sepse   pellazgët  vijnë  shumë   vonë   deri  tek kultura e Vinçës  të  cilën edhe e   shkatrrojnë ata,  deshmohet kjo sipas  zbulimeve arkeologjjike  europiane  prandaj   këto shkrime më të kuqe, fare  nuk lidhen më pellazgët  por  më  kulturen e Vinçes.

 Si e demonsruam  më pakê fjalë,  kjo enë i  perketë  =shtëpisë  numër 3= , sepse   në Vinça  është  zbuluar  një  fshat më  vetëm 20  shtëpi  e  rreth 100 banor  që  jetonin  buz Danubit, ku secila  shtëpi  e  ka patur numrin e saj, më siguri, nëketë  kohë, një  enë  si kjo ka  aptur  vlerë  të madhe   prandaj edhe  e  kanë shênua pêr  tê  bërë  më  dije  se e   cilës shtëpi ishte, më siguri pêr  tu  mbrojtur  nga plaçkitja kështuqë  dallohej  nga  enët  e  familjeve tjera.  

Mbi enë  pra   kurrësesi  këtu nuk shihet gerrma   "V " e  as  "M"...  i  përketë  kultures  së Vinçës dhe se  në  këtë  periudh  ende  nuk kishin ardhur   pellazgët në Gadishull.
Teza e  dytë;ky shkrim është  pellazgë, por  atëherë  duhet  të  ishte shkruar  rreth 4000 para Krishti se deri  më 4500  pellazgët jetonin ende  në Anatolië dhe permes këtij  shkrimi  vuloset  se  pelazgët  nuk ishin autokton por  të ardhur  nga Azia  sepse edhe  në Anatoli  si dhe Turqiê  të sotme  shtëpin  equajnë=JAPIA=  dhe  si e shohim, dêshmohet se Pellazget janë  të ardhrur nga Azia, kurse  vëndas  apo autoton ishin banoret e Kultures  së  Vinçes, që  këto dy  kultura  të  ndryshme nuk ishin të njëjtês  origjinë.

Prandaj, ne  sot duhet  ose  të  hecim më  shkencen  botnore  dhe  ti  pranojmi argumentet  e dijetarve  të speializuar  në këtë lëmi, ose  të  hecim rrugës  së vetmuar,  të menjanuar  nga  bota  shkëncore mê  plotë  teori  te ndryshme, ku do hasim plotë  rreziqe   ku do të jemi  pergjegjsit  e  vetem në dëmtimin e  historisë shqiptre  nga  mos  dija jonë do e pësojmi,  dhe më  fajin tonë këtë  herë;  mos  të  dalim  e të  thrrasim pastaj se të  huajt  na  e  përmbysen  historinë  tonë  këtë Virtuale  që  është  imagjinative,  pra ne  kemi dy  rrrugë; ose  te  mirremi më  imagjinat    duke  trilluar  gjthçka    ose nê rastin e dyte; t'ua  lëmi  këto hulumtime  njerzëve kompetent  për  këto studime  virtuale e mashtruse, pa  kurrfarë pergjegjësije  drejtë një humnere pa  fund  që  veshtirê se  do të  dalim. Falemenderit ! Kreksi                                                             

 ********************************************************************

Peza; Edhe simbolet e tjera të gjetura në kulturën e Vinçës janë mjaft interesante dhe paraqesin lidhje të ngushta me pellazgët autoktonë,=? sidomos shenjat

Peza; janë shenja-germa të alfabetit të përdorur në shkrimin e Linearit A dhe B, të cila njësohen me I, Y, Y, T, F, I, P, Z (S), N, F, Z (S), Th. Edhe shenjat e tilla si I, II, III, IIII, IIIII, IIIIII, X, XX, etj.  shprehin ato shenja, që më vonë u përpunuan nga etruskët si I, II, III, IV, V, VI dhe romakët, duke marrë emrin “numrat romakë”.

Edhe shenja të tilla të kulturës së Vinçës si:????????

Peza; tregojnë se banorët e saj besonin tek perëndia Zeus, i cili është perëndia e pellazgëve.

Germa të tilla të ngjashme “A” dhe “M” janë ndeshur edhe në kulturën neolitike të Maliq-Kamnikut (pranë Korçës, Shqipëria lindore) dhe Cakranit (pranë Fierit, Shqipëria perëndimore), që tregon se gjatë gurvonit shkrimi ka qenë i përhapur shumë gjerë.,,,,,?!

Peza; Fig. 4- Shtatore gruaje veshur me “Fustanellë” nga Vinça

Në kulturën e Vinçës është ndeshur edhe një shtatore gruaje veshur me fustanellë, veshjen kombëtare pellazge/shqiptare, e cila tregon lidhje tjetër të banorëve të kësaj treve me stërgjyshërit e shqiptarëve – pellazgët.

Shkrim i ngjashëm është ndeshur edhe në Tartaria të Rumanisë, rreth 120 km. në lindje të Vinçës, në një varse tjegulle, datuar e vitit 5300 p.e.s.

Peza; Në varse (fig. 5) është shkruar germa “P” dhe pranë saj shprehja “PDor” (ose Pbor), e cila në gjuhën pellazge/shqipe do të thotë “Dora” ose “bora”. Këto plaka përmbajnë mbishkrimin e famshëm, për të cilin disa specialistë kanë shprehur mendimit se këto “symbols represent the earliest known form of writing in the world”, por disa i shohin si zhgaravina.

Mbishkrime të ngjashme janë ndeshur në të gjithë Europën jugë-lindore si në Greqi (Rrasa Dispilio), por edhe në Hungari, Bullgari, Rumani, Moldavi dhe në Ukrainën jugore. Në mbishkrim e Dispilios (fig. 5), datuar 5300 p.e.s., duken mjaft të qarta germat E, F, C, V, I, L në pozicione të ndryshme, të cilat janë përdorur në alfabetet pellazg dhe etrusk. ?!

Peza; Të gjitha mbishkrimet e Vinçës, Tartarias dhe Dispilios tregojnë se shkrimi me germat e alfabetit pellazgo-etrusk është përdorur qysh gjatë mijëvjeçarit të 6 p.e.s. në rajonin e Ballkanit.?!

Peza; Nga vjetërsia këto shkrime janë shumë më të vjetër se sa shkrimi piktografik shumer (proto-Sumerian pictographic script) nga Uruku i Bagdadit, që deri tani është konsideruar si shkrimi më i vjetër në botë, krijuar rreth vitit 3300 p.e.s. dhe alfabetit egjiptian, i datuar rreth vitit 2900 p.e.s. ?!

Peza; G. Katapano ( 1988) flet për alfabetin më të lashtë pellazg në Egjipt nga hieroglifet egjiptiane. Ato i ka krijuar Thoti, një iliro/pellazg bazuar në gjuhën pellazge. Të gjitha hieroglifet egjiptiane shpjegohen me bazë nga germat e alfabetit pellazg. Katapanl i daton hieroglifet egjiptiane 12.000 vjet p.e.s., gjë që nuk përputhet me të dhënat arkeologjike, që i daton ato 2900-2600 p.e.s. ?!

Peza; Alfabeti pellazg ka vazhduar edhe gjatë kohës së bronzit, ku vërtetohet me gjetjet në Trojë, Kretë, Peloponez etj. Ai shfaqet në shkrimin e Linearit A të Kretës dhe shkrimin e Linearit B të Mikenës. Shkrimi Lineari B është interpretuar gabim nga anglezët Ventris dhe Kaduik, sikur i përkasin gjuhës greke. Duke punuar me këtë shkrim kemi gjetur të shkruara fjalë pellazge, që gjejnë shpjegimin e plotë në gjuhën shqipe (Peza L. & L.): në krahun e majtë të rrasës ndodhet shprehja e artë: I Z A I Z = Z I A Z I, që donë të thotë “ZI ASHT ZI”. ?!

Pez; Zbulimi i shprehjes I Z A I Z ← = → ZI A ZI = Zi asht Zi para dy vjetësh përbënte dokumentin më të lashtë të shkruar të gjuhës pellazge/shqipe (Peza L. & L. 2009 si e shekullit të 14 p.e.s., por sot vjetërsia e shkrimit të gjuhës pellazge/shqipe vërtetohet edhe disa mijëvjeçarë më i lashtë. ?!

Peza; Drejtimi i leximit ←

I Z A I Z   ←  =  →  ZI A ZI  =  Zi asht Zi

Fig. 5- Rrasa nr. 7671, që i përket shekullit të 14  p.e.s., ku lexohet shprehja pellazge

←Fig. 7 ?!

Peza; Me rëndësi është të përmendim edhe mbishkrimin e quajtur Abecedari Marsiliana, i shekullit të 7 p.e.s., ku renditet të gjitha germat etruske/pellazge. Pellazgët dhe etruskët kanë përdorur formën bustrofedike të shkrimit, nga e djallja dhe e majta, si më poshtë (fig. 8): ?!

Peza; I gjithë rajoni, ku ka qenë e përhapur kultura e Vinçës, Tartaria, Dispilios, Thesalisë, Cakranit, Maliqit, Kamnikut etj., pra rajoni i Ballkanit dhe i Egjeut gjatë kohës së neolitit dhe kohës së bronzit ka qenë banuar nga fiset pellazge, që përmenden në epikat e Homerit, autorët e tjerë antikë dhe që vërtetohen edhe nga gërmimet arkeologjike. Arkeologët italianë dhe amerikanë në akropolin e Athinës dhe vende tët tjera në Atikë kanë zbuluar ngjashmëri veglash dhe mjetesh me vendbanimet Sesklo dhe Dimini në Thesali, të njohura si pellazge, (Prokopiou & Smith, 1964). Po kështu prania e pellazgëve vërtetohet nga arkeologjia në malin Skourta në Boeoti (French 1989-1990), në ishullin e Lemnit në Egje (Hefner E.D. 1927), në Mikenë dhe Peloponez

(Peza L. & L. 2009) etj. Herodoti dhe autorë të tjerë antikë thonë se pellazgët autoktonë kanë banuar të gjithë rajonin e Egjeut dhe ishujt mesdhetarë, para ardhjes së grekëve rreth shekullit të 6 p.e.s.

Mbishkrimet Dipylon (i Athinës), Cumae (i Korinthit), Kupa e Nestorit, të datuara të shekujve 8-7 p.e.s. dhe që gjer më sot janë mbajtur si monumentet më të lashta shkrimore të gjuhës greke, u vërtetua se nuk kanë lidhje me këtë gjuhë. Të kësaj natyre janë edhe mbishkrimet e lashta të Kretës, të datuar fundi i shekullit të 7 fillimi i shekullit të 6 p.e.s. Në këto mbishkrime kemi zbuluam vetëm fjalë pellazge/shqipe, që dëshmon se ato janë shkruar në gjuhën pellazge. Nga ana tjetër grekët nuk përmenden as në “Iliadë” dhe “Odise” e Homerit, të përgatitura rreth viteve 750-700 p.e.s. Kështu del që fiset greke kanë ardhur në rajonin e Egjeut më vonë, në fillim të shekullit 6 p.e.s. dhe dokumentet më të vjetra greke në Lemn dhe Trojë etj. ndeshen jo para shekullit 5 p.e.s.

Zbulimi i fjalëve pellazge/shqipe “VIJ” dhe “DOR (ose bor)” në kulturën Vinça-Tartaria-Dispilio-Maliq-Cakran, mijëvjeçari i 6 p.e.s., tregon se kjo është gjuha më e lashtë e shkruar në botë me abecedarin e saj më të vjetrin  ? ! kjo ështe  tragjike !

http://www.facebook.com/notes/kuriozitete-enigma/pellazg%C3%ABt-shpik%C3%ABn-shkrimin-dhe-alfabetin-e-par%C3%AB-n%C3%AB-bot%C3%AB/319849801379586?comment_id=4795134&offset=0&total_comments=10 në botë. 

Peza; Gjuha pellazge, shkrimi dhe alfabeti i saj, përbëjnë thelbin kulturor të Qytetërimi Pellazg, qytetërimi më i lashtë perëndimor, pjesë e të cilit janë Qytetërimi Minaik i Kretës, Qytetërimi i Trojës, Qytetërimi i Mikenës, Qytetërimi  hitit, Qytetërimi etrusk etj. ?

Qytetërimi Pellazg shfaqet qysh gjatë gurmesmit, rreth 12.000 vjet p.e.s. ?!

 Burimi; http://www.facebook.com/notes/kuriozitete-enigma/pellazg%C3%ABt-shpik%C3%ABn-shkrimin-dhe-alfabetin-e-par%C3%AB-n%C3%AB-bot%C3%AB/319849801379586?comment_id=4795134&offset=0&
total_comments=10

Historia e civilizimit Europianë

Popujt Aziatikë:

Aziatikêt ndahën në dy degë mjerishtê qê nuk e dijmi se gjuhët e tyre a ishin të njejtes familje apo jo.

Popujt e veriut të Azisë janë stergjyshêrit e popujve tê gjuhës eusakaro-kaukaziane, nga rrjedhin gjuhët Baske, Gjeorgiane dhe Qerkeze.

Ndërsa popujt Aziatikë të jugut; Pellazgët që flisnin këtê gjuhê të ketij populli që tani ka humbur, ku ishin të shperndarë në kohën e Neolitit deri në Lindjen e Afërme, si dhe në Europë duke sjellur me vete tekniken e Agrikultures, të blegtorisë deh keramikës.

Civilizimet Aziatike ishin në ngritje tê madhe tê zhvillimit ku Pellazgët e Kretës dhe Anatolisë kishin çpikur një shkrim mirëpo u zhduken nga invadimet pontike.

Natufianët:

Natufianët janë stergjyshërit e të gjithë popujve aziatikë qê u qfaqen në Neolitikë. E kanë vijuar një evolucion të gjatë në këto vende që nga Paleolitiki.

Pishtarin e ketij civilizimi e merr një fis nga veriu, Myrejbetienët, qëkrijuan agrikulturen e parë.

Mirëpo dal nga dale këtë civilizim e zëvendëson populli Natufian.

Myrejbetienët;

Asianiket Myrebejtienê janê njê degë e Natufianëve.

Mlekët:

Civilizimi më i vjetër i njohur deri mê sot tek popujt e Mlekëve është civilizimi i Zarzienëve, 10 000 para krishti, pastaj Mlekasët ndahen në dy degë; njëra në jug të liqenit të Vanit(Armani) dhe tjetra degë në jug të liqenit Urmia.

Rreth 6700 para krishti njihen kultivatoret e dhive dhe te deleve, nga Hati edhe këta Myrejbetienë.

Në Miliennumin e II-të para Krishti, nën influencen e Sumerëve, Elamitêt që ishin edhe keta popull Mlekas perendimor, çpikin një sistem tê shkrimit dhe që e perhapin deri në Iranin perendimor. Për t'iu ikur sulmeve indo europiane Ariane dhe Indus, disa fise leshuan vendin e quajtur Kopet Dagh dhe shojnë në Afganistanë.

Kah fundi i Milenumit të II-të Indo Europianët Arianë dhe Indus e pushtojnë Iranin dhe Afganistanin ku dhe sjellin Bronxin.

Triaaletienët Hatis:

Asianikêt Hatti janë një degë e trialetienëve, proto Kaukazienëve, te cilët rreth 7200 deri 7000 para krishti perhapin kulturen e grurit dhe të tërrshërës, fillojnë të ndertojnê shtepi katrore kah lindja dhe perparojnë kah lindja nê Anatolinë qendrore, ku pastaj rreth 5000 apo deri 4500 para krishti azianikët Pellazgë të Kan Hasanit II si dhe të Bejkesultanit do ta pushtojnë Anatolinë jugore, duke i shtyer Trialetienët Hattis kah veriu. Më vonë kur Indo Europianët nezitë formojnë një perandori nê Anatolinê qendrore, marrin emrin Hittitë, nê pekujtim të popullit të mundur tê këtij vendi, Hatis.

Seskelët:

Seskelët ishin mê siguri një degë e azianikëve trialetienë, të ardhur nga Haçilari i Anatolisë për tu instaluar në Greqi. Seskelienët mundën rreth vitit 4400 para krishti nga Pellazgët ku i kemi gjetur shenjat e fshatrave të tyre të djegura. Një pjes e Seskilienëve instalohët në Italinë jugore rreth vitit 3800 deri 3200 parakrishti të cilët më vonë edhe këtu pushtohën nga Pellazgët Diminienë tê ardhur nga Greqia.

Amukianët:

Pellazgët Amukianë rrjedhin nga Myrebetienët perendimor, tê cilêt rreth 4500 deri 4100 para Krishti Amukianët bien nën sundimin e Halafienëve dhe pastaj të Sumerianëve të El Eubeid perveq të atyre qe shkuan dhe u perzien më Semitët e Izraelit, për të formuar civilizimin ghashulianë të qypave të zinjë të ilustruar. Ky civilizim do të shkatrrrohet pastaj nga Semitët barinjë Kananeenë të ardhur nga shkretira e Arabisë dhe i tërë regjioni u gjëndê nê nomadizëm.

Pellazgët Diminianë:

Azianikë të ardhur nga Kan Hasan dhe Bejçesultan nê Anatolinë e jugut, rreth 4400 para krishti, dhe instalohên në Greqi.

Invadimi i Italisë së jugut, kultura e Serra Alto me qypa spirale, dhe pastaj Indo Europianët nga veriu i greqisë e shkatrrojnë këtë civilizim.

Kardiatët;

Kardiotët, që bënin qypa mê vija tê pjerrta, janë një degë e ndarë nga proto Seskelienët, të cilët e formuan kulturen e Mogulicës në veri të Greqisë, në Shqipëri dhe Serbinë aktuale.

Pasi qê ia arriten të bëhën edhe lundrues, kulturen e tyre e hasim në Mesdheun meridional sipas kultures sê qypave kardiale, me vija të pjerrta rreth 5100 para krishti ku i gjejmi edhe në jug tê Italisë rreth 4900 para krishti. Njihet tek keta popuj kultura e Guadonës, pasi që bënin shtëpiza tê rrumbullakta tani i bënin katrore. nga druri dhe llaçi mê bykë.

Pas një kohe ndahen ne disa degtime;

Adriatët, Tirrenianët dhe Franko Iberikët.

Starçevienët:

Starçevienët, mori emrin kjo kultur nga një vendbanim i lashtë afer Novi Sadit, janë dega e siperme e Seskelëve, si ata tê ardhur nga Anatolia që jetonin në shtëpia katrore nga llaçi. Kur këta vendosen në Europë kahë 6000 deri 5000 para krishti, duket se i kishin asimiluar popujt e vjetër vendas; popujt e Lepenski Vir të cilët adhuronin perendinë në form tê peshkut.

Tê gjitha këto kultura shkatrrohën me invadimin e Pellazgëve rreth 4400 para krishti.

Kardio Adriatët:

Adriatët janë një degë e kardienëve të cilët rreth 4000 para krishti një pjes e ktyre Adriatëve të shtyr nga Pellazgët lengilienë dhe rubaneve( kultures se qypave me pshtjella) Adriatët pushtojnë Italinë e veriut ku pastaj keta shtyhen në lindje nga populli Lagozza, të ardhur nga Franca rreth 3200 deri 2500 para krishti. Më vonë keta popuj bien nën sundimin e Indo Europianêve proto latinëve të Remedellos dhe të Rinaldonës, fise ballkanike të Vuçedolit.

Perktheu dhe  pergatiti kreksi  per  renesancen ilire 2012   

BURIMI NGA  EUROATLLAS